Abay. Nasihatlar.

Цитата:
Қозоқ адиби, йирик сўз санъаткори Абай 1845 йилда Қозоғистоннинг Семей вилоятига қарашли Аякўз туманининг Чингазтоғ ёнбағрида жойлашган Қорауй овулида бой хонадонда туғилган. Отаси Қўнонбой Семейнинг эътиборли бойларидан бўлган.
Шоирнинг асл исми Иброҳим бўлиб, онаси Улжон ва отасининг онаси Зийрак момо томонидан эркаланиб, Абай деб чақирилар эди. Кейинчалик бу ном шоирнинг тахаллусига айланиб кетди.
Абай дастлабки маълумотни овулидаги мулла қўлида олди, 12 ёшида Оренбургдаги мадрасада ўқиди. Шу даврдан бошлаб у шеърлар ёза бошлаган, лекин отасидан чўчиб, шеърларини ҳеч кимга кўрсатмайди.
Абай 35 ёшларида адабиётга қайтадан киради, лекин бу даврда ҳам шеърларини дўстларининг номидан чоп эттириб юрди. 1886 йилда «Ёз» шеърини биринчи марта ўз имзоси билан эълон қилган.
Буюк шоир ўз ижодида Яссавий, Навоий, Фузулий анъаналарини давом эттирган, Пушкин, Лермонтов асарларини қозоқ тилига таржима қилган.
У 1904 йил 6 июлда вафот этди.
Абай инсонни комил кўришни истарди, туркий халқлар тарихини яхши биладиган мутафаккир эди. У Навоийни ўзининг буюк устози деб билган.
Асарлари: «Искандар», «Масъуд» достонлари, «Қоракўз» фалсафий дидактик асари, «Қиш», «Бургутчи», «Куз» каби шеърлари, «Азим киссаси» достони, «Нақлия сўзлар» (44 ҳикоятдан иборат) мажмуаси ва бошқ.

Поделитесь записью в соцсетях с помощью кнопок: