Elazig Yoresi Avcilik Terimleri Sozlugu

Цитата:
Başlangıcı insanlık tarihi kadar eski olan avcılık, tarihin ilk devirlerinde,canlarını korumak, yiyecek ve giyeceklerini sağlamak amacıyla avlanan ilk insanları toplum olma çizgisine taşıyan en önemli faktörlerden biridir. Gelişimi insanlığın
gelişimiyle paralellik gösteren avcılık, daha sonraları bir geçim kaynağı, Orta Çağ’da ise soyluların, hükümdarların ve kralların boş zamanlarını değerlendirdikleri bir eğlence haline gelmiştir. Günümüzde ise avcılık bir spor türü olarak değerlendirilmektedir.
Türkiye coğrafik konumu itibariyle birçok av kuşunun göç yolları üzerinde bulunmakla birlikte, üç tarafının denizlerle çevrili olması ve değişik bölgelerde farklı iklim yapıların görülmesi yüzünden av hayvanlarının çeşitliğinin ve sayısının fazla olduğu bir ülkedir. Üç tarafı sularla çevrili Elazığ ili, bu yönüyle Türkiye’nin küçük bir modelidir. Ayrıca 2000 metreyi aşan yüksek dağları, gölü ve verimli toprakları ile Elazığ, av hayvanlarının bolca bulunduğu bir ildir. Avcılığa küçük yaşta babalarının yanında ava gitmekle başlayan ve avcılığı ata yadigârı olarak gören Elazığ avcıları, bu yörede en çok keklik, bıldırcın, tavşan, ördek ve balık avlamaktadırlar.
Terimlerin en belirgin özelliği ait oldukları dalın mensupları arasında özel bir anlamlarının olması ve bu yüzden hızlı bir anlaşma aracı olarak kullanılmalarıdır.Elazığ avcıları da gerek av esnasında gerekse kendi aralarındaki sohbetlerde, toplumun genelinin bilmediği avcılık terimlerini kullanmaktadır. Bu araştırma avcıların kendi aralarında hızlı bir anlaşma aracı olarak kullandıkları ve özel anlamları olan bu terimleri derlemek, yapı ve köken bakımından inceleyip Elazığ Yöresi Avcılık Terimleri Sözlüğünü oluşturmak amacıyla yapılmıştır

Цитата:

AVCILIK DESTANI

Hem bezm-i yârân birkaç refikiz,
Gam-ü gussa nedir? Gelir bize vız,
Çifteler omuzda, sanki birer kız.
Pireyi vurmakta şöhretimiz var.
Kimimiz Serdarız, kimimiz Leşker,
Kimimiz rütbeli, kimimiz Nefer,
Eyleriz böylece seyrana sefer.
Manend-i Pehlivan kisbetimiz var.
Ejder – Süvar olup meydana vardık,
Sülündür diyüben Saksağan vurduk
Tavşanı göricek selâma durduk.
Hazret-i Aliye nisbetimiz var.
Her zaman böyledir, hal-ü kârımız,
Alaydır, şakadır hep şikârımız,
Tazılarda kaldı, çeşm-i çarımız.
Bir uyuz tavşana hasretimiz var.

Eyüp ŞEDELE (1946)

Поделитесь записью в соцсетях с помощью кнопок: