Semih Balcıoпlu - Palyaсolar - Karikatur-Cizgiroman

Цитата:

Yazar Hakkında

1928 İstanbul doğumlu. Işık Lisesi ve Devlet Güzel Sanatlar
Akademisi Grafik Bölümü'nü (1952) bitirdi. İlk karikatürü, mizah dergisi Akbaba'nın "Genç Fırçalar" sayfasında çıktı (1943). Taş ve İlhan Selçuk'la birlikte Taş-Karikatür dergilerini yayımladı; Çarşaf ve Çivi dergilerini yönetti. Akşam, Vatan, Hürriyet, Dünya, Tercüman, Politika, Yeni Yüzyıl gazeteleri ile Akbaba, Taş, Karikatür, Taş-Karikatür, Özgür İnsan, Yankı, Çarşaf, Çivi gibi dergilerde çizdi. 1969'da iki arkadaşıyla birlikte Karikatürcüler Derneği'ni kurdu ve üç kez bu derneğin başkanlığını yürüttü (1970-72, 1975-76, 1978-79); 1996'da derneğin onursal başkanı oldu. 1973-79 yıllarında Türkiye Gazeteciler Sendikası'nın genel başkanlığını yürüttü.
Türkiye'de üç boyutlu karikatürü gerçekleştiren ilk sanatçıdır. Bugüne kadar yedisi yurtdışında olmak üzere (Skopje 1972, Paris 1975, New Castle 1978, Frankfurt 1981, Melbourne, Sidney, Canberra 1994) toplam 67 kişisel sergi açtı. Yapıtları Tolentino, Gabrovo, Basel ve Varşova'daki karikatür müzelerinde yer almış, Almanya'da
Wilhelm-Busch Karikatür Müzesi'nde sergilenmiştir.
Meslek yaşamında yurtiçi ve yurtdışında 41 ödül kazandı. Gümüş Güvercin (Skopje), Altın Madalya (Pescara), Altın Palmiye, Gümüş Hurma (Bordighera), Türkiye İş Bankası Büyük Ödülü, Abdi İpekçi Barış ve Kardeşlik Ödülü, Tüyap Şükran Ödülü, Karikatür Vakfı Onur Ödülü bunlardan birkaçıdır. Gabrovo Mizah Evi'nin yaptığı oylama sonucu dünyanın 106 çizerinden biri olarak kabul edilen Balcıoğlu'nun Güle Güle İstanbul adlı kitabı, İtalya'nın Pescara kentinde yapılan uluslararası karikatür kitapları yarışmasında birinci oldu.
1952'den itibaren yayımladığı karikatür kitaplarının sayısı 19'dur. Başlıca kitapları şunlardır: Yazısız Çizgiler (1972), 50 Yılın Türk Mizah ve Karikatürü (1973; Ferit Öngören'le), I. MC (1978), Güle Güle İstanbul (1979), Cumhuriyet Dönemi Türk Karikatürü (1983), Gözüm Görmesin (1985), Karikaturgut (1990), Galeri Çiller (1993),
Hacı-Bacı (1996).

Цитата:
... Palyaço'nun kimlik, kişilik, imge, simge kategorilerinde ayrı ayrı güçlü yer tutuşunun gerekçesine yaklaşmanın sağlam bir yolu, onu soyağacındaki akraba figürlere bağlamaktan, böylece tarihsel çözümlemesine başvurmaktan geçiyor. Bizim kültürümüzdeki deli, delişmen delibozuktan curcunabaz, hokkabaz, soytarı; Batı dünyasındaki fol, arlekino, joker'e uzanan bir silsilede, zincirin her halkasının ayrı bir önemi ve anlamı vardır: Shakespeare'den Osmanlı şenliklerine uzanan geniş yelpaze bize bunu gösteriyor. Gene de, palyaçonun, binbir nüansı bünyesinde barındıran toplam bir duruşu olduğunu kesinlemek güç değil: Herkesin bildiği, tanıdığı bir duygu paradoksu bu: Coşkunun içinde bekleyen gam, gülmenin yanıbaşındaki kanlı gözsuyu. Semih Balcıoğlu'nun palyaçoları, işte bu güçlü geleneğin temsilcileri olarak karşımıza çıkıyor. Günümüzde yaşadıkları çevrelerinden belli. Birkaç bin yıldır burada oldukları bakışlarından. O bakışlara, tanıyan bilir, Balcıoğlu'nun gözünden aşinaydık: Gülmeye ve yanmaya hazır bir ışık merkezi. Tıpkı Picasso'da, Klee'de olduğu gibi yanardner bir dünyaya tutup götürüyor bizi usta: Orada yumuşak bir sille, her desen. Semih Balcıoğlu'nun "kırmızı top"u, unutulmuş bir asal organ gibi, gelip durmadan bizi içinde yaşadığımız sirkte dürtükleyecek. (Önsöz'den)

Поделитесь записью в соцсетях с помощью кнопок: